بر آسمان دل ها پرواز می دهی

گفتی که می آیی

و با خود هزاران شاخه ی سبز می آوری

شاخه هایی پر از لانه

و به هر کبوتری

و هر گنجشکی

لانه ای خواهی داد

تا هیچ پرنده ای بی لانه نباشد

تا هیچ پرنده ای

بر سر دیوار کوچه ننشیند

و سنگ نخورد

گفتی که میایی

و تمام باغ های زمین را تقسیم می کنی

تا هیچ بچه ای در حسرت بازی نماند

و هیچ توپی پاره نشود

و همه عروسک ها مادر داشته باشند

گفتی که میایی...

من منتظرت هستم

در انتهای کوچه تنهایی

با توپ پاره ی خودم

و عروسک بی سر خواهرم

منتظرت هستم

به تازگی

بال کبوترم

شکسته است

فکر می کنم سنگ خورده باشد

من منتظرت هستم

فکر می کنم

دل من

دل خواهرم

و دل بچه های همسایه

و دل تمامی بچه های زمین

برای تو تنگ شده است

فکر می کنم

که همه ی بچه های زمین

تو را می شناسند

و در گهواره هایشان

خواب تو را می بینند

من فکر می کنم

تمام بچه ها بهانه تو را می گیرند

و برای تو گریه می کنند.